Bilmediğim fakat hissettiğim bir şeyi anlamam gerekiyor. Ama altında varlığımın ezildiği o "şey" nedir? Birden herşeyi unutuvermiştim, önümde, kaybolup giden bir geceden, kaçan bir yumaktan, düşen yıldızlardan, geç olmuş bir vakitten başka bir şey yoktu.İpin ucu kaçmıştı bir kez. Toparlanmam gerek. Ama bu gidişle, nasıl? Kendimi bir kerecik, bir kerecik olsun yakalayamamışken?
Gözleri, yakaladığı bir anının düşüncesiyle taşmış görünüyor.
Kentin çekiciliği kalmadı artık. Her yan bir rezalet yuvası içinde.
Boşluğun sinir bozucu, insani tüketen kırbacından kurtuldum sayılır.
Kendimi bıraktım. Başımı avuçlarımın içinde sıkıp yumuldum kanepeye. Nasıl oluyor, hiçbir düşünce, hiçbir iz yok kafamda. Kopkoyu bir yoğunluk. Bir çığ gibi yürüdükçe genişliyor ve hiçbir şeye yer bırakmıyor. Öyle kaldım.
Ne acıklı aldanış! Ama teslim olmayacaktı, hayata teslim olmayacaktı. "Belki ölüme.." diye bıçak yarası dudağıyla bir diş gıcırtısı gibi mırıldandı.
Bazı şeyleri yüreği sarsılarak hissettiğini anlıyorum.
Bir gelecek var, her şey geleceğini bekliyor.
Sayfa 64Kitabı okudu
Yalnızlığın sesini dinlemekten başka yapacak bir şey yok.
Sayfa 126 - İz YayınlarıKitabı okudu
Yeryüzü adamı değilim ben.
Sayfa 118 - İz YayınlarıKitabı okudu